آرامش به این نیست که گناهان گذشته را فراموش کنى و یا به مرگ و مجازات آینده فکر نکنى! غفلت از گذشته و آینده تنها یک آرامش سطحى و کاذب مى‌آورد،آرامش عمیق و واقعى در این است که درباره گذشته و آینده‌ات بارها با خدا حرف بزنى و مناجات کنى؛ آنگاه این خداست که به تو آرامش می‌دهد و تو را نوازش مى‌کند.
استاد علیرضا پناهیان
کجاست خانه من؟ هر چه هست اینجا نیست
یکی به ماه بگوید که راه پیدا نیست
غریب نیست به چشم من آسمان و زمین
ولی نه ...شهر و دیار من این طرفها نیست
نشسته گرد سفر روی شانه روحم
رفیق راه من این جسم بی سر و پا نیست
تمام شهر به تعبیر خواب سرگرمند
کسی معبر بیداری من اما نیست
کسی نگفت سوال جوابهایم را
به جمله ها خبری از چرا و آیا نیست
ز ریگ ریگ بیابان شنیده زخم زبان
حریف درد دل رود غیر دریا نیست
محمد مهدی سیار
رهبر انقلاب:
گناهکار هم فقط بدحجاب نیست که بعضی فقط به مسألۀ بدحجابی چسبیده‌اند. این، یکی از گناهان است و از خیلی از گناهان کوچکتر است. خلافهای فراوانی از طرف آدم‌های لاابالی در جامعه وجود دارد: خلافهای سیاسی، خلافهای اقتصادی، خلاف در کسب و کار، خلاف در کار اداری، خلافهای فرهنگی. اینها همه خلاف است. کسی غیبت میکند، کسی دروغ می‌گوید، کسی توطئه میکند، کسی مسخره میکند، کسی کم‌کاری میکند، کسی ناراضی تراشی میکند، کسی مال مردم را می‌دزدد، کسی آبروی مردم را بر باد می‌دهد. اینها همه منکر است. در مقابل این منکرات، عامل باز دارنده، نهی است؛ نهی از منکر.
منبع:دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه‌ای
بعضی از همین‌هایی که در استقبالِ امروز بودند و شما - هم جناب آقای مهمان‌نواز، هم بقیۀ آقایان - الان در این تریبون از آنها تعریف کردید، خانم‌هایی بودند که در عرف معمولی به آنها می‌گویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد می‌ریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به این جبهه است؛ جان، دلباختۀ به این اهداف و آرمان‌هاست. او یک نقصی دارد. مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقص‌های این حقیر باطن است؛ نمی‌بینند. «گفتا شیخا هر آنچه گوئی هستم/ آیا تو چنان که می‌نمایی هستی؟». ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهی از منکر هم میکند؛ نهی از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.
منبع: دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه‌ای
حجت الاسلام پناهیان:
آنچه که بدتر از بدحجابی است؛ مسابقه‌ای است که برای بدحجابی رواج پیدا میکند. بعضی‌ها شاید خودشان هم این‌قدر نخواهند بدحجابی کنند، ولی وقتی یک موجی در جامعه ایجاد می‌شود، مانند یک مد که رواج پیدا میکند، افراد نمی‌توانند خودشان را کنترل کنند، دچار جوّ می‌شوند و موج آنها را می‌برد.
اگر کسی بدحجاب بود آنقدر بد نیست که بعضی‌ها مسابقه برای بدحجابی را در جامعه رواج می‌دهند. اگر چه بدحجابی خودش به رواج بدحجابی کمک میکند، اما نقش مؤثر رسانه‌های مُبلّغ و مروّج بدحجابی را نباید دست‌کم گرفت. فقط رسانه‌ها هم نیستند؛ بعضی از سیاستمداران وقتی کم می‌آورند، یا طمع به رأی بیشتر از استحقاق‌شان پیدا می‌کنند، به این موج دامن می‌زنند. چگونه؟ با تحقیر ارزش حجاب، با تحویل گرفتن بدحجابی، با نیش زدن به کسانی که طرفدار حجابند.
گاهی از اوقات هم رفتار طرفداران حجاب ممکن است اثر سوء بجا بگذارد و بعضی‌ها را از سر لج‌بازی به مسابقه گذاشتن برای بدحجابی وادار کند.
یکی از عوامل فرهنگ‌سازی در یک جامعه، انواع مسابقه‌هایی است که در جامعه رواج پیدا میکند و یا دست‌هایی آنها را رواج می‌دهند.
آدم‌های خوب و سالم همیشه امواج مثبت در جامعه ایجاد می‌کنند، موج‌هایی از مسابقه برای خوب شدن در جامعه ایجاد می‌کنند. مثلاً شهدا همیشه مردم را به مسابقه برای خوب شدن فرا می‌خوانند.
درسنامۀ تنهامسیر جلسۀ 78 (94/10/18)
صوت: اینجا
«رَأْسُ الْعِبَادَةِ حُسْنُ الظَّنِّ بِاللَّه»(عوالی اللئالی/1/27)
امام رضا(ع) می‌فرماید: «أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّه»(کافی/2/72) ظنّ خودتان را به خدا خوب کنید.
امام خمینی(ره): «با چه وجهی اینها اسم مملکت اسلامی را تغییر داده‌اند از اینکه حجاز را مملکت سعودی قرار دادند؟! مملکت سعودی به چه مناسبت؟!»(صحیفۀ امام/20/371)
تصمیم بگیرید همۀتان این مملکت را به اسم اصیلش صدا بزنید؛ «مملکت حجاز»! وقتی می‌گویید «مملکت حجاز» به آنها رعشه می‌افتد. تنها کشوری که در جهان مال یک خانواده است؛ یعنی عقب‌افتاده‌ترین نام در کلّ جهان مربوط است به ام‌ّالقرای جهان اسلام!
اسم اصیلش را بگویید؛ مملکت حجاز. این اسم را در شبکه‌های اجتماعی احیا کنید...
در آسمان غزل عاشقانه بال زدم
به شوق دیدنتان پرسه در خیال زدم
در انزوای خودم با تو عالمی دارم
به لطف قول و غزل قید قیل و قال زدم
کتاب حافظم از دست من کلافه شدست
چقدر آمدنت را چقدر فال زدم
غرور کاذب مهتاب ناگزیر شکست
همان شبی که برایش تورا مثال زدم
غزال من غزلم، محو خط و خال تو شد
چه شاعرانه بدون خطا به خال زدم
به قدر یک مژه بر هم زدن تورا دیدم
تمام حرف دلم را در این مجال زدم...
سید حمیدرضا برقعی
